Twilight Problemi

Bir hipster problemi olarak Twilight'ı ele alacak olursak çoğunluk ikiye ayrılmış durumda; seven ve inkar etmeyen "ergen" diye nitelendirilen 1.güruh ve "ıyk böğk nefret ederim çünkü çok popüler ve iğrenç" diyen hipster tavrı diyeceğim bir yakıştırmayı uygun gördüğüm 2.güruh. Ki bu güruhun yanında değil Twilight'tan bahsetmek filmin adını dahi ağzınıza alsanız sizi oracıkta rezil ediverirler, yedi sülaleniz inim inim inler. Aslında çözmesi çok da zor bir sorun değil, tabi ortada bir sorun da yok ama; ben bu noktada Türkü Turan'ın yaklaşımını çok doğru buluyorum. Kendisi bu tür pop-kültür ikonu haline gelmiş filmlerin ve kitapların daha genç kitle için kitap okuma ve sinemaya gitme gibi iki önemli aktiviteyi yerine getirmeye olanak sağladığını söylüyor ve bence çok haklı. 10 ya da 11 yaşındaki bir çocuktan Stanley Kubrick filmi izleyip çözmesini bekleyemezsiniz. Doğal olarak bu yaşlardaki çocukların zevklerini yakışıklı çocuklarla, güzel kızlarla, azıcık kavga dövüş sahnesiyle ve ömür boyu süren aşklarla tatmin etmek zorundasınızdır. Kristen Stewart hakkında aynı şeyleri söyleyemeyeceğim bu genç yaş kitlesindeki erkeklere onun hitap etmediğine eminim fakat kızlar sevgili Edward ve Jacob'larıyla gayet mutlu.

Objektifi kendime çevirecek olursam; benim de kitaplarını okumam tamamen bir lise muhabbetinden ibaretti, yani o zamanlar kızından erkeğine "herkes" bu kitabı okuyordu ve okumamışsanız vay halinize gibi bir durum vardı ortada. Bu da büyük bir sorun teşkil edebilirdi zira lise demek bir grubun parçası olursan hayatta kalırsın demekti. Ben de o gün hemen kitapçıya gidip 3 kitabı birden alıp 3 günde - her gecede birini okuyarak - bitirmiştim. Hazırdım, artık ben de sınıfta dönen Twilight muhabbetine katılabilirdim. Bu açıdan çok normal görünüyor, bir de filmlere sinematografik açıdan bakalım.

Daha önce de bir yerde bol bol söylediğim gibi ben bir eleştirmen değilim, kendi çapımda anlatmaya çalışacağım. Twilight bu kadar pop kültür olmasa müziklerini dinlediğinizde bir bağımsız film olduğunu iddia edebilirdiniz. Müzikler tam bağımsız filmlere yakışacak indie'likte çünkü. Blue Foundation, Florence and the Machine, Bat For Lashes filan... Lakin Twilight bir küçük şirin indie-film değil o yüzden konuya geri dönüyorum. Filmin işlenişiyle de genel olarak bir sorunum yok, Twilight'ın bir fanı değilim, filmleri de çok inceleyerek izlemedim fakat zaten benim tek bir problemim var, o da Kristen Stewart. Bu noktada birkaç fotoğrafı ve videoyu yardıma çağırıyorum.

Bakış, ifade ve mimik yoksunluğundan muzdarip bir "oyuncu" kendisi. Panic Room'da ilk izlediğimde büyük bir yetenek geliyor demiştim ama kendisinin yaşı büyüdükçe oyunculuk yetenekleri kısıtlanmış. Rol yapamıyor demiyorum, sadece her filmde onu aynı görüyorum. Tek bir karakteri oynuyor Stewart, sadece filmler değişiyor.

İşin en kötü tarafı da tüm bunları müthiş bir oyunculuk sergilermiş gibi yapması. Yani, hadi kızım, aşırı göz kırpmalar, anlamsız kekelemeler, dudak ısırmalar, konuşmadığı zamanlarda sürekli yarı açık bir ağız, abartılı el hareketleri, saç atraksiyonları. Tüm bunları bir araya getirdiğimizde ortaya kendisi çıkıyor. Kendisinin Bella rolünü istemeyerek çektiğini duydum, tabi o kadar zilyonlarca milyon doları istemeyerek almak da zordur. İstemiyorsan oynamasaydın bari, bu olaya da biterim. İstemeyerek oynuyormuş. Kendisinin çağdaşlarından biri olan Dakota Fanning'e bakıyorum, I Am Sam'de ağlatmıştı bu kız beni. Yani Twilight'ta oynamak bir oyuncu için idam cezası filan değil, fakat Stewart böylesine bir pop-kültürde boy gösterdiği için kendini kurban filan sanıyor heralde, ne bileyim lan.

Tavsiyem gerçek hayattaki giyim tarzını ve tavırlarını ve bu rol işindeki aynılıklarını bir an önce yok etmesi. Yoksa yaşıtlarının gerisinde kalıp sadece böyle Snow White ve Twilight gibi yapımlarda gösterebilecek kendini, benden söylemesi.